คลุกวงในบอลไทย โดย..ปูเป้ : โค้ชไทยไปไหนหมด?

เสียงปี่เสียงกลองเชิดแล้ว ฟุตบอลลีกเมืองไทยทยอยเปิดฉากด้วยความคึกคัก เริ่มจาก ลีกภูมิภาค ดิวิชั่น 2 แล้วจะตามด้วยไทยพรีเมียร์ลีก และดิวิชั่น 1


ในวันที่ฟุตบอลไทยเดินหน้าสู่ จุดที่ได้รับความนิยมสูงสุดในปีนี้ ปัญหาที่มาพร้อมกับกระแสที่ร้อนแรงและรวดเร็ว จนปรับตัวไม่ทันก็คือ การขาดแคลนทรัพยากร ทั้งทรัพยากรผู้เล่น โค้ช และผู้เกี่ยวข้องในทุกๆด้าน

สัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้รับโทรศัพท์จากประธานสโมสรไม่น้อยกว่า 2 แห่งให้ช่วยเล็งหาโค้ชดีๆมีคุณภาพให้หน่อย ยอมรับจริงๆครับว่าผมนอนคิดอยู่ 1 คืนก็นึกไม่ออกว่า จะหาโค้ชคนไหนที่เก่ง ว่าง และค่าจ้างเหมาะสมให้ทั้ง 2 สโมสรนั้นได้

จริงๆแล้วมันไม่น่าหายากนะครับ เวลาที่ไม่ได้ใช้งาน เจอะเจอโค้ชที่ว่างงานอยู่เป็นสิบ เป็นร้อยคน แต่พอจะใช้งานจริงๆ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ทั้งๆที่อัตราค่าจ้างที่ทั้ง 2 ทีมบอกไว้ ถือว่าไม่น้อยตั้งแต่ 5 หมื่นจนถึงหลักแสน สเปกของโค้ช ที่ทีมต้องการมีแค่ 2 อย่างคือ มี ดีกรี และ บารมี

เออ! แค่ 2 อย่างฟังเผินๆคิดว่าไม่น่าหายากแต่เอาเข้าจริง ต้องบอกว่ายากอิบเป๋งเลย โดยเฉพาะข้อหลังคุณสมบัติครอบคลุมไปไกลมาก ดีกรี นี่ แน่นอนครับว่าเดี๋ยวนี้วงการโค้ชในเมืองไทย ไม่ให้การยอมรับโค้ชไม่มีไลเซนส์อยู่แล้ว ถ้าเลือกได้แต่ละทีมก็อยากจะได้โค้ชระดับเอไลเซนส์ ทั้งนั้น ซึ่งทั้งประเทศมีอยู่แค่ 20 กว่าคน คงไม่มีใครเหลือรอดมาแล้ว รองๆลงไปก็ระดับบีไลเซนส์

ซึ่งถ้ามองเฉพาะ ดีกรี ก็ถือว่าพอจะหา พอจะแนะนำกันได้อยู่ เพียงแค่เอารายชื่อโค้ชที่ผ่านการอบรมจากประธานผู้ฝึกสอนอย่าง "อ.หรั่ง"ชาญวิทย์ ผลชีวิน มากางดูแล้วจิ้มๆเอา แต่ในเงื่อนไขเรื่องต้องมีบารมีด้วย อันนี้ซิยาก เพราะเมืองไทยนี่แปลกครับ โค้ชมีดีกรี มักไม่ค่อยมีบารมี กุนซือมีบารมี มักไม่ค่อยมีดีกรี อย่างทำเนียบโค้ชเอไลเซนส์ เปิดชื่อดู ก็เห็นชัดว่าโค้ชหลายคน นิสัยส่วนตัวไม่ค่อยเอาใคร ไปไหนใครๆก็ไม่เอา ยังงี้ชัดเจนว่าบารมีไม่มี

"บารมี" คืออะไร จำเป็นแค่ไหน? ก็ต้องเรียนว่า สำหรับในเมืองไทยจำเป็นอย่างยิ่ง จำเป็นยิ่งกว่าดีกรีซะอีกครับ ต้องยอมรับว่าแม้ฟุตบอลไทยกำลังจะเป็นฟุตบอลอาชีพเต็มตัว แต่นักเตะไทยยังห่างไกลจากคำว่ามืออาชีพพอสมควร โค้ชที่จะทำทีมประสบความสำเร็จได้ไม่ใช่แค่กางตำราสอน ต้องสามารถกุมจิตใจนักเตะได้ด้วย เอาตั้งแต่ในสนามซ้อม นักเตะไทยร้อยละ 90 ซ้อมหนักเกินไปก็บ่นเหนื่อยพาลจะเบี้ยว เผลอๆจะแอนตี้โค้ชเอา ซ้อมเบาเกินไปลงไปเล่นก็ไม่มีแรง

ชีวิตนอกสนาม หากเป็นโค้ชฝรั่งไม่จำเป็นต้องมารับรู้ปัญหาต่างๆนานา แต่สำหรับโค้ชไทยต้องรู้ใจนักเตะ ใครมีไลฟ์สไตล์ยังไง ชอบเที่ยว ชอบกินเหล้า ติดหญิง จะไปบังคับใช้ไม้แข็งให้อยู่ในร่อง ในรอย ก็พาลจะแหกคอกเอาซะอีก กุนซือหลายๆคนต้องใช้วิธีจับเข่าคุย แข็งบ้าง อ่อนบ้าง เผลอๆอยากจะเอาใจนักเตะก็ต้องพาไปดื่ม ไปเที่ยวด้วยเพื่อให้อยู่ในสายตา

โค้ชบางคนรู้นิสัยนักเตะว่าขี้เกียจซ้อม ชอบอู้ แต่เก่ง โค้ชถึงกับลงทุนควักเงินส่วนตัวเช่าคอนโดฯ ใกล้ๆสนามซ้อมให้เลยจะได้ตามไปงัดตัวกันมาง่ายๆหน่อย

ไม่ใช่แค่เรื่องของนักเตะอย่างเดียว สังคมไทยที่เป็นสังคมแห่งการเอื้อเฟื้อ กุนซือที่มีบารมีก็ต้องเอื้อเฟื้อไปถึงลูกเมีย นักเตะด้วย ลูกเจ็บ เมียป่วย ทำผู้หญิงท้อง หลบกิ๊ก โค้ชที่ถือว่าเป็นผู้ใหญ่เพื่อให้สภาพจิตใจของนักเตะพร้อมสำหรับการแข่งขัน ก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเคลียร์ปัญหาให้

มันเป็นอย่างนี้นี่เองครับ ที่ทำไมใครๆถึงต้องการกุนซือที่มีบารมี นอกจากไลเซนส์ เพราะพอถึงเวลาคับขันต้องลงสนามแข่งขัน ขณะที่เกมเบียดกันสูสี อยู่ภายใต้ความกดดันสุดๆ ต้องการเค้นศักยภาพ ก๊อก 2 ก๊อก 3 ที่นอกเหนือจากมาตรฐานฟุตบอลแบบพื้นๆ นักเตะสามารถทำให้กับโค้ชที่ "ได้ใจ" ของพวกเขาในระดับ "สั่งได้"

ลองไล่เรียงดูซิครับโค้ชที่ประสบความสำเร็จในฟุตบอลไทยลีก 5 ปีหลัง ตั้งแต่ สมชาย ทรัพย์เพิ่ม ที่พา ม.กรุงเทพได้แชมป์, จเด็จ มีลาภ กุนซือชลบุรี, ประพล พงษ์พานิช เฮดโค้ชไฟฟ้า, ณรงค์ สุวรรณโชติ ขาใหญ่ ธ.กรุงไทย กุนซือเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ มี "บารมี" มากกว่า "ดีกรี" ทั้งนั้น


ถึงว่าทำไม? หาโค้ชไทยที่พร้อมทั้งดีกรีและบารมี ใน พ.ศ.นี้ยากจริงๆ




ที่มา..............http://www.siamsport.co.th/

ผมชอบอาจาย์สมชาย ทรัพย์เพิ่ม
ผมว่าแกเก๋า และเปรี้ยวดีครับ
แบบว่า แกด่าแหลกอ่ะครับ ชอบๆ 55+